Δεν υπάρχει εύκολο μέτρο σύγκρισης για το συγκριτικό κόστος μεθόδων κατασκευής ενός κτιρίου. Εξαρτάται πάντα από παράγοντες όπως το είδος, ο τόπος, τα υλικά, το budjet του πελάτη, η σχέση με τον πελάτη, εποχικά μακροοικονομικά δεδομένα και τέλος ο σχεδιασμός, αρχιτεκτονικός και στατικός, η ποιότητα των υλικών και φυσικά η εργολήπτρια εταιρία και οι απαιτήσεις της. Το μόνο βέβαιο πάντως είναι πως ο χάλυβας κάνει ότι δεν μπορεί το μπετόν και όχι το αντίστροφο.

Ζητούμε συγνώμη αν θα στεναχωρήσουμε πολλούς αλλά στη σχέση εργολήπτη - εργοδότη τις περισσότερες φορές δίκιο έχει ο εργολήπτης ως πολύ καλύτερος γνώστης του αντικειμένου. Ακόμα και στην συχνή εκείνη περίπτωση όπου ο εργολάβος έβλαψε τον εργοδότη του από σφάλμα ή από πρόθεση, υπάρχουν πολλοί νομικοί και οικονομικοί τρόποι για να επιλέξει ο επίδοξος ιδιοκτήτης ενός κτιρίου ώστε να καλυφθεί εκ των προτέρων.

Είναι το ίδιο με το να πάτε πχ σε παθολόγο για την καρδιά σας. Τα μεταλλικά και σύμμεικτα κτίρια δεν είναι για όλους και κανένας συμβατικός μηχανικός δεν γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες που κατέχει μια εταιρία που ασχολείται χρόνια αποκλειστικά με αυτά τα κτίρια.

Άλλωστε πλέον οι οικοδομικές άδειες κατατίθενται και εκδίδονται ηλεκτρονικά σε όλα τα στάδιά τους οπότε και το επιχείρημα της γνωριμίας με τον ντόπιο μηχανικό δεν ισχύει πια. Ωστόσο η Econ συμβουλεύει να προχωρείτε στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του έργου (κανόνας που αφορά κυρίως στα σύμμεικτα κτίρια, κατοικίες και πολυώροφα) αποκλειστικά με αρχιτέκτονα αλλά ο στατικός μηχανικός, γνώστης του αντικειμένου των μεταλλικών και σύμμεικτων κτιρίων πρέπει να συμμετέχει έστω και συμβουλευτικά από τα πρώτα στάδια.

Έχουν ακουστεί κατά καιρούς διάφορες ανοησίες περί ραδιενέργειας και χάλυβα ή περί πεδίων ηλεκτρομαγνητικών είτε ακόμα και για προβλήματα στα ηλεκτρολογικά του κτιρίου και κανείς ποτέ δεν αναρωτήθηκε το αυτονόητο: Γιατί δηλαδή δεν ακούγονται τα ίδια για τα σίδερα οπλισμού του σκυροδέματος τα οποία σαν μάζα είναι εξίσου βαριά σε μια συμβατική οικοδομή βάσει των νέων πιο αυστηρών κανονισμών. Αν ψάξετε σωστά στο διαδίκτυο στην αγγλική γλώσσα θα δείτε ότι όλα αυτά είναι ήδη ανέκδοτα σε άλλες αναπτυγμένες χώρες.

Το αντίθετο συμβαίνει.Τα μεταλλικά κτίρια αποτελούν τον γνωστό στους φυσικούς "κλωβό" που απωθεί τους κεραυνούς ακριβώς όπως τα αυτοκίνητά μας. Στα σύγχρονα κτίρια όμως εφαρμόζονται όλες οι προστατευτικές μέθοδοι όπως η υποχρεωτική θεμελιακή γείωση ή αλεξικέραυνα σε μεγάλα βιομηχανικά κτίρια και γραφεία.

Οι βίδες φέρουν τεράστια ροπή που μετατρέπεται σε οριζόντια και κάθετη διατρητική δύναμη και με τη βοήθεια των περικοχλίων και των ροδελών είναι πρακτικά αδύνατο πλην περιπτώσεων πολύ μεγάλων σεισμών -που σπανίως απαντώνται στον ελληνικό χώρο- να χαλαρώσουν παρά μόνο αν δεν βιδωθούν σωστά.

Στα βιομηχανικά κτίρια ακόμα και η παραμικρή χαλάρωση είναι εμφανής αντίθετα με αυτά με οπλισμένο σκυρόδεμα.

Αυτή η ελαστικότητα είναι αυτό που τελικά μας σώζει σε ένα μεγάλο σεισμό. Είναι προτιμότερο να κουνιέται το κτίριο παρά να κοπεί (διατρηθεί) από το βάρος και την ψαθυρότητα του υλικού με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα που έχουμε δει τόσες φορές, ακόμα και στη χώρα μας.

Ο δομικός χάλυβας δεν σκουριάζει. Είναι προστατευμένος από πολλές στρώσεις μόνωσης και τοιχοποιίας και συνήθως έρχεται αμμοβολισμένος και βαμμένος με primer και δύο τουλάχιστον στρώσεις βαφή. Ακόμα και αν μπορούσε να σκουριάσει αυτή η στρώση σκουριάς θα λειτουργούσε προστατευτικά αλλά αυτό είναι αδύνατον. Ο χάλυβας οπλισμών σκυροδέματος από την άλλη σκουριάζει από το νερό στη σύσταση του σκυροδέματος, η απομείωση της διατομής τους υπολογίζεται στις μελέτες αλλά και πάλι δεν μπορεί να φτάσει χρονικά την υπεραιωνόβια ασφάλεια του δομικού χάλυβα.

Ως εταιρία προτιμούμε συνήθως την πρώτη μέθοδο. Η δεύτερη μέθοδος κοστίζει περισσότερο αλλά απαιτεί μικρότερο σχετικά χρόνο κατασκευής, και συνίσταται στα πολυώροφα αν υπάρχει πίεση χρόνου. Ζητήστε μας το pdf που αναλύει συγκριτικά τις δύο μεθόδους